Een (einde)loopbaan is geen renbaan

Het Vlaams ABVV deed onderzoek naar de kwaliteit van de dienstverlening die werkzoekende zestigplussers en SWT’ers aangeboden krijgen door de VDAB. We stelden vast dat de ‘aangepaste’ beschikbaarheid die op maat van deze groep moet worden uitgewerkt, vaak verwordt tot een rondje gestandaardiseerd vinkjes zetten. Geen maatwerk, maar een beperkt aantal instrumenten die ervoor zorgen dat slechts een minderheid zich vooruitgeholpen voelt. 

Voor SWT’ers en zestigplussers zijn de opdrachten die VDAB of een partnerorganisatie aanbiedt of oplegt nauwelijks een antwoord op hun individueel traject. Tegelijk blijven ze vaak slecht geïnformeerd. Zo weet slechts een op drie SWT’ers dat het statuutimpact heeft op hun pensioen. Vier op tien was zelfs liever aan het werk gebleven als hij/zij geweten had wat hem/haar te wachten stond. Zo wordt vertrouwen omgezet in weerstand en wantrouwen. Zowel voor mensen die er al een lange carrière op hebben zitten en heteigenlijk wel welletjes vinden, als voor hen die graag nog willenwerken op het einde, is die onverschilligheid - dat ‘afvinken’ - nefast. 

Een rechtvaardig eindeloopbaanbeleid moet in eerste instantie een antwoord bieden. Een antwoord op uitdagingen én oorzaken. En niet de jacht openen op mensen die er het slachtoffer van worden.